Molen de Koe

In het oude hart van Ermelo staat molen De Koe. Een windkorenmolen wordt vanuit Noord-Holland verplaatst naar Ermelo. Vanaf 1970 krijgt de molen een andere functie. Het is als bardancing Besi-Mill een plek met jeugdherinneringen geworden. Jonge Ermeloërs, toeristen en militairen van de legerplaatsen vinden hier hun vertier. Na een brand in 1990 blijft alleen de stenen voet over. Na een restauratie in december 2008 wordt de molen weer in gebruik genomen.

Historie Ermelose molens

Al in 1423 bepaalt een molen het dorpsgezicht van Ermelo. Dit blijkt uit oude stukken. Hierin staat dat na een brand op een andere plek een nieuwe molen wordt gebouwd. Ongetwijfeld is de oude molen door blikseminslag, brandstichting en minder onderhoud in verval geraakt. Want rond 1780 kom je in Ermelo een molen met de naam De Jager tegen op een plek aan de latere Prinsesselaan.

Plannen voor een nieuwe molen

In de tweede helft van de negentiende eeuw ontstaan plannen voor een nieuwe molen. Vanwege de brandveiligheid mag de nieuwe molen niet te dicht staan bij de Oude Kerk of gebouwen met strooien daken. Na overleg met omwonenden komt in 1869 de molen op de huidige plek te staan. Tegelijkertijd wordt de oude molen De Jager gesloopt.

Molenaar Rutger Rikkers

De eigenaar heeft niet lang plezier van zijn molen. Op een winteravond begin december 1871 verwoest een brand de molen. Hij gaat niet bij de pakken neerzitten. Direct begint in 1872 de herbouw. Zeven jaar later neemt Rutger Rikkers de molen over. De nieuwe molenaar laat ook een molenaarswoning bouwen. In 1894 veroorzaakt Rutger veel opschudding. Hij verlaat zijn gezin en gaat met zijn vriendin naar Amerika. Een triest verhaal dat in die tijd inslaat als een bom. Zijn achterblijvende vrouw wordt eigenaresse van de molen. In 1903 neemt haar zoon Aart Rikkers de molen over.

Molen De Koe

In 1919 verandert Aart Rikkers van beroep. Sijbrand Pieter Blonk neemt de molen over. Hij gebruikt voor het eerst de naam De Koe. In 1924 wordt nog een pakhuis aan de molen gebouwd, maar de bloeitijd van molenaars is voorbij. De stoomkracht vervangt steeds meer de windkracht. De molen wisselt in 1933 opnieuw van eigenaar. Na mindere tijden en een korte opleving komt in 1970 een einde aan het molenaarsberoep in Ermelo. In het jaar daarvoor zijn de wieken al weggehaald. In het aangrenzende pakhuis vestigt zich bardancing Besi-Mill. Brand blijft de molen achtervolgen. Op 30 augustus 1990 slaat de bliksem in. De molen brandt als een fakkel. Alleen de romp blijft over en veel waterschade in het pakhuis. Toch blijft de bardancing in bedrijf tot 2007.

Herbouw

Vele jaren wordt er geld ingezameld voor de restauratie van de molen. Dankzij de inzet van vele Ermeloërs draaien de wieken vanaf 12 december 2008 weer in volle glorie. In de molenvoet vind je een molenwinkel en aangrenzend museum Het Pakhuis. Het oude hart van Ermelo herleeft.

 

Bronnen en verder lezen:

  • De molen van Ermelo – G. Westerink
  • Monumentengids Ermelo – Gelders genootschap – uitgave 2000
  • Molen De Koe, terug van weggeweest – Molenstichting De Koe – uitgave 2009
  • Gids Open Monumentendag Ermelo - 2011

 

Rechten

Canoncommissie Ermelo, 2022, CC-BY-NC