Bekijk m'n vingers maar?
"Ik ben een Zwollenaar, een echte Zwollenaar. […] Bekijk m'n vingers maar, ik ben een Zwollenaar!" Deze tekst komt uit het volkslied van Zwolle. Waarom zingen de Zwollenaren over hun vingers? Dat komt door een middeleeuwse ruzie.
Stuivers
Het verhaal gaat dat Kampen in Zwolle een aantal kerkklokken liet maken. De Zwollenaren stuurden een veel te hoge rekening naar Kampen. En de klokken bleken ook nog eens beledigende liedjes te spelen. Om wraak te nemen, betaalden de Kampenaren de rekening in koperen stuivers. Het kostte de Zwollenaren dagen om het geld te tellen. En ze kregen er blauwe vingers van. Want koper laat blauwe vlekken op je vingers achter.
Blauwvingers
In het echt hebben de Zwollenaren hun bijnaam gekregen door verraad aan hun baas, de bisschop van Utrecht. Zij hadden hem trouw gezworen. Daarbij werd de wijs- en middelvinger in de lucht gestoken. Maar later liepen ze over naar de vijand van de bisschop, de hertog van Gelre. Sindsdien worden de Zwollenaren Blauwvingers genoemd. In de Middeleeuwen was geen Zwollenaar trots op deze bijnaam. Maar nu vinden de inwoners van Zwolle het juist leuk. Als je om je heen kijkt, zie je de naam overal terug: bijvoorbeeld in de Blauwvingerdagen en de Blauwvingerkoekjes.
Echte Zwollenaren
Tot ongeveer 1800 voelden de Zwollenaren zich in de eerste plaats inwoners van hun stad. De stad was veel belangrijker dan Nederland. In iedere stad golden andere regels. Daardoor waren de inwoners meer betrokken bij hun stad dan nu. Dat lieten ze ook zien. Veel mensen droegen dezelfde kleding. Dat noem je klederdracht. En ze spraken het Zwols dialect.
