De lebstaok
Op de grote wiede veenachtige heide,
Dee vroeger de dörpen Nörg en Vreis scheidde
Leup `n olde haalfblinde vrouw
Jong, `t was zo kold en de lucht was zo grauw.
Onder an de kim allennig,
Was de lucht sangen en glennig.
Amets tikkelde wat fiene haogel
Op heide en barken en elzen en gaogel.
Stief onder d`aarm wat bedelwaor
En de tipdook over `t grieze haor,
strompelde d`olde Lebbe langs `t heidepad
Deur en deur kold en deur en deur nat.
Ze wol zo geern wat rusten - maor waor?
Ze veulde zuch zo vrumd - zo raor.
Toe maor - even zitten, an de kaant van `t pad,
Al was `t ook wat vochtig, al was `t ook wat nat.
Zij zat, zij glee om en zunder pien, zunder strieden,
Wör d`olde Lebbe verlöst oet heur lieden.
`t Liek wör de aander dag vonden
deur Starke, de scheper van Nörg en zien honden
noe wassen die Nörger markegenoten
neet riek - en heel zunig; `t kun heur begroten:
`t kisten - `t begraoven - en eerst al dat haolen.
"wel deksel," zee `t volk, "moe wij dat betaolen?"
Maor `t was mor een dag of wat zörg
Veur `t volk oet `t kerspel van Nörg
Want Lebbe was vunden, zo zee noe Jan Starke
"nog krek… in de Vreizer marke"
de Vreezer boeren meuken gien bezwaor
en begreuven de aole Lebbe - maor
er stun veurdan as scheidingsbaok
in `t veld een eken "Lebbestaok"
en `t kostte de Nörgers, zo is mij verteld
verscheidene bunder best heideveld.
Lammert Braaksma
Lammert Braaksma [1891-1963] is geboren in Vries, laoter was hij schoulhoofd in Assen.