Filips de Tweede volgt in 1555 zijn vader Karel de Vijfde op als heerser. Hij is behalve koning van Spanje ook heer van de Nederlanden, het gebied dat we nu België en Nederland noemen. Maar steeds meer mensen in de Nederlanden zijn het niet eens met de manier waarop Filips het land bestuurt. Ze komen zelfs in opstand tegen Filips. De leider van deze opstand is Willem van Oranje, een belangrijke Nederlandse edelman.
In 1566 breekt in de Nederlanden de Beeldenstorm uit. Na de Beeldenstorm stuurt de Filips de hertog van Alva naar de Nederlanden om er orde op zaken te stellen. Alva stelt de Raad van Beroerten in. Deze Raad moet iedereen opsporen en straffen die op de één of de andere manier ook maar iets te maken heeft gehad met de Beeldenstorm.
Willem van Oranje is Brussel intussen al ontvlucht en naar Duitsland vertrokken. Hij wil van daaruit een einde maken aan de regering van de hertog van Alva. Vanaf 1568 doet Willem met zijn leger gewapende invallen in de Nederlanden. In het begin hebben Willem van Oranje en zijn edelen niet veel succes. Pas als de watergeuzen op 1 april 1572 Den Briel veroveren, krijgt de opstand van Willem van veel meer kanten steun.
In 1580 looft Filips de Tweede een beloning uit aan degene die Willem van Oranje doodt. Willem schrijft een brief om zich te verdedigen. En de Staten-Generaal van de opstandige gewesten schrijven het 'Plakkaat van Verlating'. Dat is een brief waarin de gewesten zeggen dat ze koning Filips de Tweede niet langer als hun koning zien. Eigenlijk zeggen Willem van Oranje en de ondertekenaars van het Plakkaat hetzelfde: ze vinden dat ze gelijk hebben met hun opstand tegen Filips de Tweede. Hij is een slechte koning, een tiran, zeggen ze. Het Plakkaat wordt op 26 juli 1581 ondertekend.