Caravaggio schilderde in 1601 de bekering van St. Paulus. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de bekering van Paulus van Michelangelo (LINK) is dit schilderij heel realistisch. Waar Michelangelo de hemelgoden omgeven door helder licht schilderde, ligt Paulus hier spartelend op de grond, met zijn armen omhoog om het goddelijk licht te omhelzen. Een niet geïdealiseerd verhaal, het heeft de directheid van het sobere verslag in het Nieuwe Testament wat vertelt hoe de christenvervolger Saulus door een wonder bekeerd werd. (Fleming, 2009)
Lees het verhaal zelf in de Bijbel: https://bijbel.eo.nl/bijbel/handelingen/9
Jonge schilders uit Europa trokken naar Rome waar Caravaggio voor een revolutie had gezorgd. Een nieuw realisme in de schilderkunst, ongekend drama, het grote gebaar en een mysterie van licht. Dat moest je met eigen ogen zien. Utrechtse schilders Dirck van Baburen, Hendrick ter Brugghen en Gerard van Honthorst waren daarbij.
Centraalmuseum.nl: ‘’Dat de schilderijen van de Utrechters zo herkenbaar Hollands zijn, heeft te maken met het nog verder doorgevoerde realisme van Caravaggio. Baburen en Ter Brugghen schilderden ook lelijkheid: knollen van neuzen, rotte tanden, vieze nagels. Aan Ter Brugghen komt zelfs de twijfelachtige eer toe de meest lelijke, maar ook de meest realistische baby te hebben geschilderd in de zeventiende-eeuwse schilderkunst.’’
