Het Plakkaat van Verlatinghe

De Nederlanden behoorde tot het Spaanse Habsburgse rijk, de katholieke heerser van dit rijk was Karel V. Toen Karel V later afstand deed van zijn troon, nam zijn zoon Filips II het van hem over. Allebei voerden ze de centralisatiepolitiek in, ze wilde alles vanuit een punt regeren. Ook waren ze tegen ketters, dat waren mensen die niemand kwaad deden, ze hadden alleen afwijkende opvattingen over de godsdienst. ‘’Ketterij’’ was in de ogen van de heersers een majesteitsschennis ‘’een misdrijf’’, dat streng vervolgd moest worden. En dat gebeurde dus ook er kwam een strengere vervolging van de protestanten, met als doel om de reformatie tegen te houden. Willem van Oranje die lid was van de hoge adel en de stadhouder van Holland, Zeeland en Utrecht vond de vervolging verschrikkelijk. Hij wilde een compromis sluiten met de Spaanse vorst, over godsdienstvrijheid en om meer vrijheid te krijgen om de Nederlanden naar eigen inzicht te besturen, maar dat was echter uitgesloten. De godsdienstenvervolging en de centralisatie leidde tot het conflict dat werd aangeduid als opstand. De opstand begint in 1566, met de beeldenstorm in de katholieke kerken, waarbij complete kerkinterieurs worden vernield. Het gevolg hiervan is dat Filips II in 1568 een heel leger stuurt om de opstandelingen neer te slaan. Het gevolg daarvan is dat de Nederlanden in 1579 gescheiden raakte, de zuidelijke Nederlanden bleef katholiek en trouw aan de Spaanse vorst. Terwijl de opstandige gewesten in het noorden zich aaneensloten in de Unie van Utrecht. In 1581 stelde de Unie van Utrecht ‘’het Plakkaat van Verlatinghe’’ op. Ze hadden Filips II officieel afgezworen als koning. In 1588 ging de Unie van Utrecht verder als een zelfstandige republiek, dat was heel bijzonder in die tijd, want alleen Nederland had een staat zonder vorst!