De Tweede Wereldoorlog (Holocaust)

Joodse Getto's

Uitsluiting Joden

Tijdens de bezettingsjaren in Nederland werden Joden langzaam uit het openbare leven verbannen. Vanaf 1940 voerden de Duitse bezetters een scheiding door tussen Joden en niet-Joden. Joden moesten een 'J' op hun identiteitsbewijs dragen en kregen een eigen bestuur, de ‘Joodse Raad’. Daarnaast werden ze sociaal uitgesloten: ze mochten alleen nog naar specifieke 'Joodse theaters' en 'Joodse winkels', en ze mochten geen handel of contact hebben met niet-Joden. In 1942 werden alle Joden in Nederland zelfs gedwongen te verhuizen naar aparte ‘Joodse wijken’.

Joodse wijken en getto’s

Tijdens de bezetting creëerden de nazi's in heel Europa Joodse wijken en getto's, gebieden waar alle Joden verplicht moesten wonen. Ze mochten deze wijken of getto's niet verlaten zonder speciale toestemming, waardoor het voor de Duitsers makkelijker werd om de Joden op één plek te verzamelen en later naar de kampen door te voeren. Op deze manier verdwenen Joden geleidelijk uit het zicht van de rest van de Nederlandse bevolking.

De inhoud van dit venster sluit het best aan bij Kerndoel 52

Begrippen:

  • Joodse Raad: Een door de nazi's ingesteld bestuur van Joden, zij waren verantwoordelijk voor de uitvoering van nazi-bevelen binnen de Joodse gemeenschap.
  • Getto: Een afgesloten wijk of stad waarin Joden verplicht werden te wonen, vaak onder zeer slechte omstandigheden.
  • Joodse wijk: Specifieke wijken in Nederlandse steden waar Joden vanaf 1942 verplicht naartoe moesten verhuizen.

Lesidee:

  • Onderzoek of er in jouw provincie of stad Joodse wijken waren tijdens de bezetting. Welke sporen zijn hiervan nog zichtbaar of bekend?

 

Bronnen: