Levensloop Napoleon Bonaparte

1. Geboorteplaats van Napoleon Bonaparte

Napoleon Bonaparte werd geboren op 15 augustus 1769 in Ajaccio, de hoofdstad van Corsica, een eiland dat bij Frankrijk hoort. Hij had geen aanleg voor talen, maar was sterk in wiskunde. Zijn familie had het niet zo breed, maar zijn vader zag al snel dat Napoleon veel leiderschap in zich had. Daarom regelde hij een beurs voor Napoleon, zodat hij goed onderwijs kon krijgen.

Hij was het tweede kind van zijn moeder Maria Laetitia en zijn vader Carlo Maria, die advocaat was. Samen hadden ze dertien kinderen, maar slechts acht van hen overleefden hun jonge jaren. Napoleon werd gedoopt in een kerk in de stad Ajaccio. Zijn familie hoorde bij de Corsicaanse adel, wat betekent dat ze tot een belangrijke familie behoorden en al sinds de 16e eeuw op het eiland woonden.

2. Opvoeding/jeugd van Napoleon Bonaparte

Toen Napoleon vijf jaar oud was, ging hij naar de basisschool in zijn woonplaats Ajaccio. Daar leerde hij de basis van lezen en schrijven. Op zevenjarige leeftijd kreeg hij Franse les van een priester, Abbé Recco. Later gaf Napoleon hem zelfs nog geld in zijn testament, als bedankje.

Toen Napoleon opgroeide, was zijn moeder Laetitia de belangrijkste persoon in zijn leven. Zij was streng en zorgde ervoor dat Napoleon, die een levendige en drukke jongen was, zich netjes gedroeg. Op school speelde hij graag soldaatje en wilde daarbij altijd de baas zijn.

Napoleon was de tweede van de acht kinderen in zijn gezin, en ze waren allemaal geboren op Corsica. Tussen de broers was er vaak rivaliteit, jaloezie en wantrouwen. Na de dood van zijn vader voelde Napoleon zich verantwoordelijk voor zijn familie. Hij hielp zijn broers, zoals Jozef, Lucien, Jérome en Lodewijk Napoleon, door hen belangrijke banen in de politiek of het leger te geven. Hij zorgde er ook voor dat zijn zussen en andere familieleden, zoals zijn schoonbroer Joachim Murat en zijn stiefzoon Eugène de Beauharnais, een hogere status kregen in de samenleving. Als ze fouten maakten of niet goed waren in hun werk, negeerde hij dat meestal.

3. Opleidingen van Napoleon Bonaparte

In 1778 reisde Napoleon samen met zijn vader en broer Joseph naar het vaste land van Frankrijk, om verder te studeren. Vanaf 1 januari 1779 gingen Joseph en Napoleon naar een school in de stad Autun. Hier leerde Napoleon nog beter Frans spreken en schrijven. Na een paar maanden, in april, ging hij naar een militaire school in Brienne, waar hij leerde om een soldaat en leider te worden. Omdat Napoleon uit een arme familie kwam, betaalde de koning zijn opleiding. Dat was een hele eer en kans voor Napoleon.

Dankzij de beurs kon Napoleon al op negenjarige leeftijd beginnen met studeren in Frankrijk. Hij begon met het leren van de Franse taal op een school van monniken in de stad Autun. Toen Napoleon vijftien was, ging hij naar de École Militaire in Parijs, een beroemde school waar jonge mensen werden opgeleid tot soldaten. Omdat hij erg slim en getalenteerd was, mocht hij vervroegd examen doen en slaagde hij. In 1785, op zestienjarige leeftijd, werd Napoleon benoemd tot tweede luitenant, een belangrijke functie in het leger. Toen in 1789 de Franse Revolutie begon, een periode waarin veel mensen in Frankrijk streden voor vrijheid en gelijkheid, besloot Napoleon om zich aan te sluiten bij deze beweging.

4. Huwelijk Joséphine met Napoleon Bonaparte

Halverwege de jaren 1790, tijdens een chique etentje in Parijs, ontmoette Napoleon Bonaparte een vrouw genaamd Yeyette de Beauharnais. Hij werd meteen verliefd op haar. Yeyette had eerder een relatie gehad met Paul Barras, een van de machtigste mensen in Frankrijk op dat moment. Waarschijnlijk hielp hij ook bij het regelen van het huwelijk tussen Napoleon en Yeyette in 1796.

Napoleon hield veel van zijn vrouw en noemde haar Joséphine. Toch kon hij soms best bot en onbeleefd tegen haar doen. Als hij iets vertelde over zijn plannen als legerleider, vond hij dat zij altijd aandachtig naar hem moest luisteren, en dat zei hij soms op een onaardige manier. Napoleon vond Joséphine heel mooi, maar hij was niet echt geïnteresseerd in wat ze te zeggen had en hield niet van lange gesprekken met haar. Ook waren zowel Napoleon als Joséphine niet altijd trouw aan elkaar en hadden ze soms relaties met andere mensen.

In 1809 gingen Napoleon en Joséphine uit elkaar, en dit was vooral Napoleons besluit. Joséphine kon hem geen zoon geven, iets wat Napoleon graag wilde. Zijn volgende vrouw, Marie Louise van Oostenrijk, de dochter van de Oostenrijkse keizer, kreeg in 1811 wel een zoon met Napoleon. Dit jongetje werd Napoleon II genoemd. Toen hij nog jong was, werd hij uitgeroepen tot ‘koning van Rome’, maar hij stierf al op 21-jarige leeftijd aan een ziekte die tuberculose heet.

5. Kinderen van Napoleon Bonaparte

Tijdens zijn huwelijk met Joséphine kreeg Napoleon twee kinderen buiten hun huwelijk. De eerste was Charles Léon, geboren in december 1806.

Het tweede kind, Alexandre Colonna, werd geboren op 4 mei 1810. In 1810 trouwde Napoleon met Marie Louise van Oostenrijk, de dochter van keizer Frans I van Oostenrijk. Zij werd de keizerin van Frankrijk. In 1811 kregen ze samen een zoon, die Frans Karel Jozef heette, maar vaak bekend stond als Napoleon II of de "Koning van Rome."

Later volgde Stéphanie Louise Adrienne de Beauharnais, geboren op 28 augustus 1789 in Versailles, zij werd geadopteerd door Napoleon Bonaparte omdat ze familie was van zijn eerste vrouw Joséphine Beauharnais. Later werd ze groothertogin van Baden.

Hortense Eugénie Cécile de Beauharnais, geboren op 10 april 1783 in Parijs, was de dochter van Alexandre de Beauharnais en Joséphine Tascher de La Pagerie. Na de executie van Alexandre hertrouwde Joséphine met Napoleon Bonaparte, waardoor Hortense zijn stiefdochter werd.

Eugène-Rose de Beauharnais was de zoon van Joséphine en daardoor de stiefzoon van Napoleon Bonaparte. Met de hulp van Napoleon maakte hij een succesvolle carrière in het leger. Hierdoor werd hij onderkoning van Italië en mocht hij een tijdje de titel groothertog van Frankfurt dragen.

Bronnen: