Johan Thorbecke

Johan Rudolph Thorbecke groeide op in een half-Duitse familie in armoede. Zijn vader zei vaak tegen Johan dat hij moest studeren zodat hij later niet ook in armoede leeft. Thorbecke werd in Amsterdam onderwezen. Ook volgde hij enkele colleges in die tijd. Hij studeerde af in de letteren aan de Universiteit Leiden en promoveerde op 23 juni 1820 in de letteren. Na zijn promotie ging hij als privaatdocent naar Duitsland. Maar vanwege geldzorgen ging hij weer naar Nederland toe. In 1825 werd hij aan de Universiteit van Gent tot buitengewoon Hoogleraar benoemt. In 1830 moest Thorbecke vanwege de Belgische opstand vertrekken. Een jaar later werd Thorbecke benoemd tot hoogleraar diplomatie en moderne geschiedenis aan de Universiteit van Leiden. Hier gaf hij colleges over de Grondwet. Daardoor had hij een publicatie gemaakt "Aanteekening op de Grondwet" (1839), dit was de eerste openbare weerstand van hem tegen de Grondwet van nu en zijn publicatie werd binnen enkele maanden bijna 1.000 exemplaren verkocht. Vanaf dat moment rolde hij steeds meer in de politiek. Toen Thorbecke in 1848 als voorzitter van de Grondwetscommissie een aangepaste versie van de Grondwet maakte was hij de Grondlegger van de Nederlandse Parlementaire democratie. De aangepaste versie moest er komen omdat Koning Willem II geschrokken was door de politieke problemen in het buitenland waar burgers meer te zeggen wouden hebben en de koning minder macht te geven. De nieuwe Grondwet is grotendeels gemaakt door Thorbecke dat maakt hem een belangrijke man in de Geschiedenis van Nederland. Door de aanpassingen van de Grondwet werd Nederland weer een moderne staat. Na het aanpassen van de Grondwet heeft Thorbecke als minister van Binnenlandse zaken gewerkt voor 3 periodes. Het eerste kabinet-Thorbecke duurde van 1 november 1849 tot en met 19 april 1853.