Onmogelijk moederland

In de romantrilogie ‘Gewaagd leven - Lijken op liefde - Was getekend’ heeft Astrid Roemer naar eigen zeggen ernaar gezocht ‘in de vuilnishopen van de slavernij, het kolonialisme en de moderne tijd’ haar identiteit als Surinaams-Nederlandse vrouw opnieuw te beleven. Het is de literaire verwerking van een door haar gevreesde onderneming: het blootstellen van ervaren geweld, ‘om het geweld te laten oplichten als iets wat onlosmakelijk verbonden is met hoe de samenleving is ingericht’.