De wetenschappelijke revolutie

In de 16e en 17e eeuw vond de wetenschappelijke revolutie plaats, daarmee bedoelen we niet een speciale gebeurtenis of een uitvinding, maar een fase in de geschiedenis waarin de houding van wetenschappers ingrijpend veranderde. Bekende filosofen zoals de Fransman René Descartes en de Engelsman Francis Bacon, zochten een antwoord op de vraag wanneer we iets als waarheid kunnen beschouwen. Descartes stond voor het rationalisme, je verstand gebruiken en logisch redeneren, gebaseerd op wiskundige principes. Terwijl Bacon juist stond het empirisme, waarnemen, dat juist waarnemingen doormiddel van zintuigen het beginpunt is van onze kennis. Deze twee theorieën leiden tot veel nieuwe ontdekkingen, uitvindingen en het ontstaan van een wetenschappelijk wereldbeeld. Descartes zag de wereld als een machine die ooit door god in beweging was gezet, maar die nu zelfstandig functioneerde volgens bepaalde natuurwetten ''het mechanistisch wereldbeeld''. De mens heeft met zijn verstand grote mogelijkheden en de mens is in staat om in zekere zin de natuur te beheersen. Maar dit mechanistisch wereldbeeld ging wel lijnrecht in tegen de kerkelijke aanname dat god direct ingreep in de wereld. Maar hoewel het gods- en wereldbeeld sterk veranderde, stapten wetenschappers niet af van hun huidige geloof. Door deze vele nieuwe ontdekkingen over de wetenschap, ging men steeds meer vertrouwen op het menselijk verstand.