Hugo Grocije (lat. Grotius) poznat je pre svega zbog sanduka za knjige u kojem se sakrio i tako pobegao 22. marta 1621. godine iz dvorca Luvestejn, u kojem je od 1619. bio zatočen zbog veleizdaje. Kao pensionaris Roterdama i politički i pravni savetnik državnog advokata Oldenbarnevelta, Grocije je bio jedan od glavnih aktera u političkim i religijskim sukobima nakon proglašenja Dvanaestogodišnjeg mira. Nakon pada Oldenbarnevelta i Hugovi dani bili su odbrojani. Za razliku od njegovog zaštitnika koji je bio pogubljen, Grocije je bio osuđen na doživotnu robiju. Zatvorsku kaznu nije odslužio zahvaljujući prevari sa sandukom za knjige. Međutim, ostatak svog života proveo je u izgnanstvu u inostranstvu. Umro je 1645. god. u nemačkom gradu Rostoku.
Od 1621. godine Grocije više ne živi u Holandiji, ali njegove intelektualne aktivnosti i akademski ugled nastavljaju da rastu. Svoj ugled stekao je još od ranije. Grocije je rođen u Delftu 1583. godine. Bio je čudo od deteta i sa svojih jedanaest upisao je studije na tek osnovanom univerzitetu u Lejdenu, gde su ga smatrali naslednikom Erazma. Pokazalo se da je mladi Grocije zaista bio vrhunski intelektualac, koji je sa podjednakom lakoćom pisao ne samo stihove na latinskom, već je i anotirao antičke tekstove. Francuski kralj ga je 1598. godine nazvao ,,Holandskim čudom".
Hugo Grocije je celog svog života bio svestrana ličnost. Napisao je veliki broj rasprava iz oblasti teologije i istorije, i pre svega prava. U početku se njegovo holandsko poreklo jasno moglo videlti u njegovim delima. Grocije je na mnogobrojnim primerima iz istorije i prava pokušao da pokaže kako je Holandija, još od Batavaca, imala idealno državno uređenje i da su Holanđani imali pravo da slobodno plove međunarodnim morima (Mare Liberum). Način na koji je došao do ovih zaključaka tipičan je za humaniste kakav je i sam Grocije bio. Svojom zapanjujućom erudicijom, pokušao je pre svega da u postojeće znanje uvede red i strukturu poput onih koji se se mogli naći u delima antičkih autora. Takav pristup doveo je do novih i značajnih otkrića, pre svega u njegovim pravnim delima poput De iure belli ac pacis (O pravu rata i mira) iz 1625. godine, u kojem je objasnio osnovne principe međunarodnog prava.
Hugo Grocije je u inostranstvu poznat kao brilijantan poznavalac prava, dok je u Holandiji zapamćen po priči o sanduku za knjige. Hugo je zajedno sa Oldenbarneveltom i braćom De Vit bio žrtva namesnika, čime je postao simbol otpora protiv dinastije Oranje. Za vreme vladavine unitarista (de patriottentijd), pojavilo se nekoliko njegovih relikvija, među kojima i dva sanduka za knjige.
