Badhuizen

Het toerisme is verreweg de belangrijkste bron van inkomsten op Ameland. dat is niet altijd zo geweest. In de negentiende eeuw werd de heilzame werking van zeewater 'ontdekt'. In de winter van 1852-1853 verrees het eerste badhuis, ongeveer 800 meter ten westen van de huidige Strandweg van Nes. Door de tegenvallende belangstelling hield het badhuis niet lang stand. Dat gold ook voor de 'zeebadinrichting' die in 1880 verrees. Het derde badhuis bleef staan van 1902 tot 1917.
In de jaren dertig van de vorige eeuw verrees het strandpaviljoen van Steinvoorte aan het strand van Nes. In februari 1953 spoelde het gebouw grotendeels weg. Het werd herbouwd, maar verdween in 1976 opnieuw in zee. Eenzelfde lot onderging paviljoen Scheltema uit 1917, dat in 1970 onder de slopershamer viel.
Ook de andere dorpen kenden hun strandpaviljoens, die alle zijn afgebroken en vervangen door nieuwe gebouwen, waarvan de meeste, in tegenstelling tot hun voorgangers, niet in de duinen maar buiten de duinenrij op palen op het strand staan.