Het Huis te Bennebroek

Het Huis te Bennebroek was ooit de residentie van de ambachtsheren en -vrouwen van Bennebroek die vanaf 1653 tot 1950 een belangrijke rol gespeeld hebben in de geschiedenis van het dorp. Het voormalige huis is verdwenen, maar je kunt wel volop genieten van het park dat nog voor een groot deel in de oorspronkelijke staat verkeert.

Het terrein waar nu Huis te Bennebroek ligt, was in 1605 in eigendom van de bleker Olivier Hubertsz Trompetter die hier een linnenblekerij had, die 'Duinlust' zou hebben geheten.

Toen Adriaan Pauw jr. in 1653 de eerste ambachtsheer van Bennebroek werd, liet hij onmiddellijk een groot huis op de hoek van de Meerweg met de Schoollaan bouwen. Hij heeft daar maar kort gewoond, want in 1657 kocht hij de hofstede Duinwijck, het latere Huis te Bennebroek, vanaf die datum de woning van alle ambachtsheren en -vrouwen van Bennebroek. Adriaan Pauw jr. breidde de buitenplaats in oostelijke richting uit en liet een langwerpige vijver met een zichtlaan aanleggen. Hierdoor had hij vanuit zijn huis een fraai uitzicht op de zeilende schepen over het Haarlemmermeer.

1763-1950: de Willinks
In 1738 werd het Huis te Bennebroek gekocht door Willem Bruijn, die door de aankoop tevens ambachtsheer van Bennebroek werd. 25 Jaar later werd de ambachtsheerlijkheid Bennebroek doorverkocht aan de Amsterdamse koopman Johannes Nutges en daarmee begon het tijdperk Nutgens-Willink, dat tot 1950 geduurd heeft.

In 1816 kwam de buitenplaats in bezit van Johanna Maria Nutges die getrouwd was met Arnoud David Willink en na de dood van zijn schoonvader optrad als de ambachtsheer van Bennebroek. Hun zoon Gerrit Willink liet het huis tussen 1860 en 1864 ingrijpend verbouwen naar een ontwerp van de Haagse architect Elias Saraber. Deze architect ontwierp ook een poortgebouw annex oranjerie in dezelfde stijl.

Een tuin in landschapsstijl
Niet alleen het huis maar ook grote delen van het park werden door de bekende Haarlemse tuinarchitecten Jan David Zocher en Louis Paul Zocher in de Engelse landschapstijl veranderd. Zo kregen de strakke oevers van de lange zichtvijver een slingerend verloop en werd de Binnenweg verlegd om plaats te maken voor een romantisch weiland dat goed paste in de landschappelijke stijl van die tijd. Ook werd er een voor die tijd moderne gietijzeren uitzichttoren gebouwd op de heuvel nabij het buurtschap de Dageraad.

Koningin Wilhelmina in Bennebroek
In 1916 bezocht koningin Wilhelmina de buitenplaats om de troepen te inspecteren die gelegerd waren op het weiland aan de Binnenweg. Een gedenkteken herinnert nog steeds aan deze gebeurtenis.

In 1950 kwam er definitief een einde aan de ambachtsheerlijkheid van Bennebroek toen Arnoldine Willink als de laatste van het geslacht Willink overleed. Zij vermaakte de buitenplaats aan de Nederlands Hervormde Kerk in Bennebroek onder voorwaarde dat er een 'Protestants Christelijk tehuis voor ouden van dagen uit den gegoeden stand' kwam. Het Huis te Bennebroek werd tussen 1951 en 1953 verbouwd tot rusthuis en het poortgebouw en de uitzichttoren werden gesloopt. In 1973 werd het 'Huis te Bennebroek' afgebroken en vervangen door grootschalige nieuwbouw met serviceflats, die tevens de naam 'Huis te Bennebroek' kreeg.

Het park is vrij toegankelijk. Een wandeling voert langs bosschages met stinsenflora, hakhoutpercelen, monumentale bomen, rododendrons, pollen bamboe en slingerende waterpartijen.