Het conserveren van eten bestond aan het eind van de negentiende eeuw nog vooral uit het drogen, zouten of inzuren ervan. Rond 1900 kwam daar een mogelijkheid bij: wecken. De firma Weck had een thuispakket op de markt gebracht en daardoor werd de techniek vanaf negentienhonderd steeds populairder; op veel boerderijen werden voortaan vlees, groenten en fruit opgeslagen in hele voorraden potten in de kelder. In Nederland maakte het wecken rond deze tijd een opmars. In kranten werd de methode aangeprezen als ‘dood eenvoudig’ en de oplossing waar men al zo lang op wachtte. In 1902 weckten in Nederland schijnbaar al honderden mensen. Het is dan ook aannemelijk dat in een rijke boerderij zoals die uit Varik ook van deze methode gebruik werd gemaakt, vooral aangezien in de streek ’s zomers veel fruit geoogst werd. Daarom wordt in de boerderij uit Varik in het Openluchtmuseum deze ‘nieuwe’ methode tentoongesteld.
Hier verdiepende tekst (100-500 woorden)
Andere vormen van bewaren: drogen, pekelen, fermentatie, roken, zuren, wecken.
Op de deel hangen tabaksbladeren te drogen, maar onder de overkapping hingen ook vaak peulen te drogen. De ruimte boven de balken is hooiberging. De overstek met luik aan de achterzijde is typisch voor deze streek en maakt het mogelijk dat het optassen van het hooi zoveel mogelijk droog kan geschieden.
