Aan het einde van de 20ste eeuw voltrok zich in Nederland een proces van schaalvergroting: er kwamen grote schoolcomplexen, grote ziekenhuizen en ook grote gemeenten. Na vele samenvoegingen in andere provincies, kwam ook Overijssel aan de beurt. Het plan werd gelanceerd om van Enschede en Hengelo een dubbelstad ‒ Twentestad ‒ te maken en ook Denekamp, Ootmarsum en Weerselo samen te voegen tot één gemeente. Daartegen rees veel verzet en het voorstel leek politiek moeilijk haalbaar, omdat diverse partijen tegen waren.
Verzet tegen de fusieplannen
De plannen veroorzaakten in Ootmarsum veel onrust. In 1997 werd een actiecomité opgericht tot behoud van de zelfstandigheid van Ootmarsum. Op 21 april 2000 gingen de gemeenteraden van de drie gemeenten Ootmarsum, Denekamp en Weerselo op bezoek bij de minister van Binnenlandse Zaken om te pleiten voor intrekking van het fusievoorstel. 3 maanden later spanden Weerselo en Ootmarsum zelfs een kort geding aan tegen de Nederlandse Staat om af te dwingen dat de bevolking de gelegenheid kreeg tot inspraak over dit besluit. Maar de Haagse rechter wees dit af. Het besluit tot samenvoeging van de drie gemeenten werd uiteindelijk op 12 september 2000 met slechts één stem meerderheid in de Eerste Kamer doorgedrukt. De fusie ging in per 1 januari 2001.
Naamgeving
Aanvankelijk zag het er naar uit dat op historische gronden en vanwege de naamsbekendheid gekozen zou worden voor "Ootmarsum" als naam van de nieuwe gemeente. Maar er ontbrandde een felle discussie over de naamskeuze. De gemeenteraad gaf uiteindelijk met 11 tegen 10 stemmen de voorkeur aan de naam "Dinkelland" boven de naam "Ootmarsum". De voormalige gemeenten Ootmarsum, Denekamp en Weerselo gingen verder onder de naam Dinkelland. De nieuwe naam werd op 1 juni 2002 tegelijk met de nieuwe huisstijl ingevoerd. De burgemeester van Denekamp, Frans Willeme, werd benoemd tot burgemeester van Dinkelland. Op 14 november 2001 gaf koningin Beatrix haar goedkeuring aan een nieuw gemeentewapen. In Denekamp werd een geheel nieuw gemeentehuis gebouwd. Het stadhuis van Ootmarsum werd zonder enige inspraak van de bevolking verkocht, ondanks een actie om het monumentale pand uit 1778 over te dragen aan een beheerstichting.
Ootmarsum blijft Ootmarsum
Na de fusieperikelen hernam het leven zijn gebruikelijke loop voor de inwoners van Ootmarsum. Het Siepelvrouwtje op het Kerkplein houdt de mensen zoals altijd gastvrij een ui (siepel) voor. Zij nodigt iedereen uit om de "rokken van de Siepelstad" te ontdekken. En dat doen vele duizenden mensen per jaar. Zij bewonderen het historische en pittoreske stadje met zijn eeuwenoude stratenpatroon en vele mooie gebouwen, of brengen een bezoek aan een van de vele kunstgalerieën. Niet voor niets heeft Ootmarsum als slogan "het stadje dat zo enig en anders is".
