De wetgevende macht zijn de regering en het parlement, dus eerste en tweede kamer. Dat betekent dat zij de wetten bedenken en dat het geaccepteerd moet worden door het parlement. Vaak stelt de eerste kamer ze voor. De regering heeft steun nodig van de tweede kamer om een wetsvoorstel te accepteren. Degene die het goed vinden, steunen de regering en degene die het er niet mee eens zijn vormen de oppositie.
Alleen de regering is de uitvoerende macht. Zij mag alleen de zaken bestraffen die in de wet staan. Dit wordt gecontroleerd door de Staten-Generaal en de rechterlijke macht.
De rechterlijke macht zijn de rechters en het OM. De rechters mogen alleen iemand veroordelen als het in de wet staat dat het strafbaar is. Rechters mogen niet meebepalen over wetten. Als iemand veroordeelt wordt, mag je niet kiezen welke rechter je krijgt. Bij een rechtszaak stelt eerst het OM een eis en de rechter bepaalt dan of het klopt en geeft hem een straf. Het OM valt onder de minister van veiligheid en justitie. Als het OM een fout maakt dan is de minister daar verantwoordelijk voor.
