Trias Politica
Hoe Trias Politica bijdragen heeft geleverd aan de rechtsstaat en de parlementaire democratie
De kerk had voor de 18e eeuw veel macht, vaak ook politieke macht. Veel mensen luisterde en geloofde alleen maar naar de uitspraken van de kerk, maar tijdens de 18e eeuw veranderde dit. Mede door de renaissance werden mensen meer nieuwsgierig naar de wereld om hen heen en gingen nu vaker met hun eigen verstand en rationeel denken de wereld ontdekken. Deze manier van denken werd verlicht denken genoemd. Voor de mensen die verlicht dachten waren kennis en verstand belangrijker dan tradities en geloof, ook was voor hen belangrijk dat iedereen gelijk was.
De Franse filosoof Charles Montesquieu was een van de belangrijkste politieke verlichte denkers van de 18e eeuw. Hij was altijd al erg geïnteresseerd en nieuwsgierig naar de politiek en de wetenschap. Tijdens zijn leven heeft Montesquieu diverse werken gepubliceerd waarin hij kritiek gaf op hoe de maatschappij in die tijd bestuurd werd. De adel kwam in die regeringstijd van Lodewijk XI niet meer op voor de burgers en beschermde de wetten niet meer. Wat hij wel deed was wetten maken die voor de adel juist het beste uitkwamen. Zo schreef Montesquieu in 1721 het werk: Lettres Persanses, hierin gaf hij op een grappige manier kritiek op de kerk en leverde hij dat aan de maatschappij om te lezen. Het werk werd anoniem nog dat zelfde jaar gepubliceerd in Amsterdam en word ook gezien als de een van de eerste stappen richting de verlichte gedachte, omdat het voor het eerst kritiek geleverd werd op de wijze van bestuur in Frankrijk.
Later in 1748 publiceerde Charles opnieuw een anoniem werk met wederom weer kritiek. In het boek werden de politieke en sociale leefvormen van verschillende volken door de eeuwen vertelt. Montesquieu vond niet dat alle macht bij een persoon of een bepaalde groep hoorde te liggen, hij vond dat de macht verdeeld moest worden over drie politieke groepen: de wetgevende macht, de uitvoerende macht en de rechtsprekende macht die op elkaar zouden moeten letten. De wetgevende macht zou dan in de handen van het volk moeten liggen, de uitvoerde macht in de handen van de koning en de rechtsprekende macht in de handen van de rechters die door niemand beïnvloed zouden worden, onafhankelijke rechters.
De ideeën van de verlichting hebben dus tot de dag van vandaag invloed op ons leven. Nederland maakt nog steeds gebruikt van de machtenscheiding: trias politica. Maar hier hebben we het parlement dat bestaat uit de Eerste Kamer en de Tweede Kamer, zij vertegenwoordigen het volk en behoren daarom tot de wetgevende macht. Daarnaast hebben wij een regering die bestaat uit ministers, minister- president en de koning. Deze mensen samen noemen we de uitvoerende macht. En tot slot hebben we de rechtelijke macht en deze bestaat uit onafhankelijke rechters en het Openbaar Ministerie. En daarom heeft trias politica bijdrage geleverd aan de rechtstaat en de parlementaire democratie.
