Onder leiding van de liberale politicus Johan Rudolph Thorbecke ontstond in 1848 de Grondwet die de basis legde voor onze hedendaagse parlementaire democratie. Vanaf dat moment was de koning niet langer verantwoordelijk voor het beleid. Voorheen was dit helemaal anders, zowel de adel als de geestelijkheid hadden de macht in Nederland en deden wat zij wilden. Men had nog nooit van gelijkheid gehoord en behandelde elkaar op basis van bijvoorbeeld geboorteplaats of rijkdom. Dit hielden de burgers in Nederland best lang vol, maar naarmate de tijd vorderde waren ze er klaar mee. Mensen waren van mening dat iedereen gelijke rechten verdiende en dat machtige mensen zich aan wetten moesten houden. Dus werd dit na enige tijd dan ook officieel in de wet beschreven.
Later werd er in het jaar 1815 door koning Willem l de eerste grondwet voor het koninkrijk der Nederlanden gemaakt. Hierin had de koning zelf nog ontzettend veel macht, maar in de Grondwet van 1848 veranderde dat. De macht van de koning werd juist geminimaliseerd, terwijl dat van de ministers en het parlement van Nederland veel meer werd. Dit zorgde er in principe voor dat burgers nu ook meer inspraak kregen op het bestuur van Nederland. Deze grondwet wordt ten slotte namelijk ook beschouwd als de start van de Nederlandse parlementaire democratie.