Altaar
Iemand die gevoelig is voor aardstralen en energetische lijnen of leylijnen zou bij benadering van de steen een bijzondere sensatie kunnen ervaren. De steen stamt mogelijk uit de zevende eeuw en werd ooit gebruikt als altaar om te offeren, mensen of dieren dat is niet helemaal duidelijk. De steen ligt volgens wetenschappers van het occulte niet zo maar willekeurig in het landschap. Alle vroegere en een groot aantal huidige heiligdommen zijn volgens een bepaald patroon in het landschap gerangschikt. Veel objecten, stenen, altaren, tempels en later de kerken zijn gebouwd op plaatsen waar een verhoogde straling is te meten. Deze bijzondere locaties blijken na onderzoek gebouwd op zogeheten leycentra: daar waar verschillende leybanen samenkomen.
Legende
Aanvankelijk werd door het Christendom de samenkomst op dergelijk heidense plaatsen verboden maar de magische aantrekkingskracht rondom deze vereringsplaatsen bleef behouden. Zelfs toen Karel de Grote in de achtste eeuw straffen ging uitvaardigen tegen samenscholen op deze plaatsen bleef men er samenkomen. Dus werden deze heidense heiligdommen vaak omgevormd tot Christelijke varianten. (Onder veel kerken zijn nog fundamenten van heidense tempels te vinden.) De steen in Ede kreeg geen plaats in het Christelijke geloof maar blijft als onderdeel van een eeuwenoude legende 'De witte juffer van Kernhem' bewaard.
Verder lezen:
- 'De witte juffer van Kernhem.' Beleven, www.beleven.org/verhaal/de_witte_juffer_van_kernhem.
