De pacificatie van 1917 was een politiek akkoord tussen verschillende politieke partijen. Hiermee kwam er een eind aan de schoolstrijd en de kiesrechtstrijd. Dit akkoord was een grote opluchting voor veel mensen en dan ook een belangrijke mijlpaal in de geschiedenis. Deze pacificatie is ook wel een compromis tussen verschillende partijen. Niet alleen de schoolstrijd werd hiermee afgeschaft, maar ook het algemeen kiesrecht voor mannen ouder dan 25 jaar werd ingevoerd, net als het passief vrouwenkiesrecht. Dit betekende dat ook vrouwen gekozen konden worden tijdens de verkiezingen, maar vrouwen mochten nog niet stemmen. Ook was de pacificatie een goede basis voor de democratische samenleving. Er kwam daardoor meer samenwerking tussen politieke partijen. De partijen kwamen samen tot beslissingen die voor de Nederlandse maatschappij belangrijk en goed waren. Het ging niet om wat de partijen zelf het beste vonden. Het belangrijkste compromis was dat het verschil tussen religieuze bevolkingsgroepen kleiner werd. De overheid ging niet alleen meer openbare scholen financieren, maar ook de bijzondere scholen. Dit betekende dat de katholieke - en protestantse scholen ook gefinancierd werden. In de jaren na de pacificatie was er nog altijd onrust tussen de verschillende religieuze groepen. De verschillende bevolkingsgroepen deden nog steeds wat hun eigen belangen waren en luisterde niet naar de andere belangen.
