Hulptroep oma ingeschakeld

Op oma kan je altijd rekenen. Ons ophalen van school, soms een beetje te laat, maar ook ons naar de koorlessen of mij naar de hockey brengen was haar nooit te veel. Hierdoor vond ik haar de perfecte bondgenoot voor de uitbreiding van de Sophiahoeve, namelijk een nieuw hondje.

Bommel werd al wat oud en ik vond het maar eens tijd voor een puppy. Hier had ik op 10 jarige leeftijd goed over nagedacht. Eerst oma overhalen en dan mama overhalen met ons geniale idee.

Op een van de vele ritjes naar school heb ik oma fan gemaakt van mijn plannetje, met als enige voorwaarde "alleen als mama het goed vindt". Na school hebben oma en ik samen op de Ipad via Marktplaats naar Labrador pups gekeken totdat we onze Toby zagen. Toby was het aller laatste pupje uit een nestje van 11 in Maastricht. Oma had meteen bedacht dat we oom Eise wel konden vragen om even een kijkje te gaan nemen.

Onderweg naar huis vroeg ik of mama het nou echt erg zou vinden als we nog een hondje zouden krijgen. Dat ze dit niet ontkende was voor mij een volmondige JA! Zonder mama er verder over te informeren is oom Eise langsgegaan bij het nestje en vertelde ons "Als jullie hem niet nemen, neem ik hem!". En zo is Toby aangeschaft en nu het oogappeltje van mama.

Rebecca