De Nederlandse samenleving werd een groot deel van de 20ste eeuw verdeelt in 4 zuilen. Daaronder verstaan we het opdelen van de maatschappij op grond van geloofsovertuiging of maatschappelijke opvattingen. Iedere stroming had daarbij eigen organisatie op alle terreinen van het maatschappelijke leven.
De samenleving kenden 4 zuilen: de katholieke, de protestants-christelijke, de socialistische en de neutrale of liberale. Er zijn ook nog kleinere zuilen, zoals de communistische, de vrijzinnig-protestantse en de orthodox-protestantse. Op die gebieden waren stikte scheidingen op terrein van samenwerking en overleg.
Op het politieke gebied waren vooral de confessionele partijen waren een groot voorstander van dat overleg. Dat betekende tot 1940 dat protestant-christelijken en katholieken belangrijke functies, zoals lid van de Raad van State, de commissaris van de Koning en burgemeestersposten keurig onderling verdeelden. Ook de liberalen kregen daarbij hun evenredige deel.
Verzuiling hoort bij de geschiedenis van de rechtsstaat en parlementaire democratie, omdat dit ervoor heeft gezorgd dat we verschillende denkwijze hadden en deze ook konden toepassen in het bestuur van Nederland.
