De inwoners hadden zich eerder dan de Friezen bekeerd tot het Christendom. De Frankische koning had hiervoor het startsein gegeven en de rest volgde snel. Dat betekende niet dat iedereen even streng was in de leer. Graven uit die tijd laten zien dat oude gebruiken bleven bestaan. Ze begroeven hun doden met grafgiften . Dat wijst op een geloof in een hiernamaals waar je spullen mee naartoe kunt nemen, en dat wijkt af van het Christelijk geloof. Ook bleven ze hun doden cremeren. Pas in de tijd van Karel de Grote verdwenen deze oude gebruiken.
Willibrord in Brabant
Willibrord kwam naar de Lage landen om de Friezen te bekeren. Dat ging moeizaam, en ook in het Frankische rijk was nog genoeg werk te verzetten. Dat Willibrord betrokken is geweest bij bekeringen in het gebied dat we nu kennen als Noord-Brabant, weten we dankzij twee bronnen. Het Gouden boek van Echternach laat zien dat verschillende edelen na hun overlijden bezittingen nalieten aan Willibrord. Zo kon hij zijn werk blijven voortzetten. Die bezittingen bevonden zich ook in Texandrië, zoals (een groot deel van) Brabant toen heette. Voor veel plaatsen is het Gouden boek de eerste schriftelijke bron waarin de plaatsnaam is vastgelegd. Tilburg bijvoorbeeld, maar ook Ruimel, Gemonde en Deurne.
In de put
In enkele Brabantse plaatsen kun je Willibrordusputten tegenkomen. Dat zijn waterputten die gewijd zijn aan Willibrordus. Volgens de overlevering zou hij bij deze putten hebben gepredikt, maar dat is vaak moeilijk na te gaan. Aan het water uit deze putten wordt een geneeskrachtige werking toegeschreven. Alphen en Diessen zijn twee plaatsen met een dergelijke put.
